Op een dag krijg je te horen dat je kanker hebt. De artsen die je dit mededelen zijn hier meestal wel goed in en brengen de slechte boodschap kort en bondig en leggen uit wat er gaat gebeuren. Na een uur (soms langer) sta je weer buiten met je partner of vriendin. Je moet aan de slag en je moet verder. Maar hoe? Wat doe je zo kort na de diagnose? Wat gaat er allemaal door je heen? Wat beleef je? Hoe ga je daar mee om? Is hier een handleiding voor?

Het antwoord op de laatste vraag is het eenvoudigste: ‘Nee, er is geen handleiding voor en die komt er ook niet’. Toch zie je in de praktijk dat heel veel mensen er wel mee aan de slag gaan. Niet de eerste dagen. Dan is het doffe ellende en word je heen en weer geslingerd van de ene uiterste gedachte naar de andere. Hoop, wanhoop, berusting, vechtlust, schaamte, eenzaamheid, verdriet, woede, ik noem maar een paar van de emoties die in recordtempo door je heen gaan en waar je jezelf maar beter even aan over kan geven. Beleef het vooral met je dierbaren en probeer zo veel mogelijk de eenzaamheid te voorkomen. Alleen vlieg je tegen het plafond en is er helemaal geen rem meer op je emoties. En een rem heb je echt nodig.

Na een poosje kom je dan weer enigszins tot rust. Voor de een is dit enkele dagen, voor de ander duurt het wat langer, maar uiteindelijk moet iedereen weer verder. Essentieel is dan de vraag waarom je de ellende van de behandelingen moet ondergaan. En dan bedoel ik niet de vraag waarom jij kanker hebt gekregen, want die is vaak toch niet te beantwoorden. Steek daar dan ook maar geen energie in. Nee, de vraag waar het feitelijk om draait is de meest basale vraag die je jezelf kunt stellen: ‘Waarom leef ik?’ Een heel eenvoudige vraag en lastig te beantwoorden. En toch geeft het antwoord op deze vraag je de kracht om door te gaan. Het antwoord is voor iedereen verschillend en wordt ook op een andere wijze beleefd. Voor de een zal het antwoord in zijn kinderen liggen (zoals bij mij), voor de ander in zijn passie voor muziek of werk en weer een ander zal het geloof als antwoord naar voren brengen. Het goede nieuws is dat iedereen gelijk heeft zolang je maar eerlijk naar jezelf bent en je niet laat leiden door wat anderen vinden dat jij zou moeten doen.

De tweede actie die je moet ondernemen is zoeken naar positieve impulsen in je dagelijks leven. Wat vind jij leuk en wat leidt jou af? Hiermee stuur je je gedachten. De kanker zit voor een deel ook tussen je oren en daar moet het vandaan. Dat lukt niet altijd, maar het is de moeite waard het stevig te proberen. Mooie gedachten, je hobby’s, je werk en vooral je vrienden en vriendinnen. Maar ga ook op pad met je partner en je kinderen. Er zijn honderden mooie dingen en het goede nieuws is wederom dat ze allemaal voldoen als je maar eerlijk bent naar jezelf. Wat vind jij positieve impulsen in je dagelijks leven? Sociaal gewenst gedrag moet je snel afleren als je kanker hebt. Voorlopig moet je even aan jezelf denken en je dierbaren niet vergeten. Als het goed is maken je dierbaren onderdeel uit van het antwoord op de vraag ‘Waarom leef ik?’ en zijn ze onderdeel van je positieve dagelijkse impulsen.

Ik beloof je met de antwoorden geen eeuwige gelukzaligheid. Die kanker blijft in je lijf en tussen je oren, maar met de juiste behandeling, de beste artsen, de mooiste dierbaren en goede antwoorden, wordt het wel een stuk beter. Het wordt steeds meer Goed, Gelukkig en Gezond leven met kanker en met een grote kans op een dergelijk leven zonder kanker.

Peter Kapitein
Opgeven is Geen Optie!