‘Op de afdeling waar patiënten langdurig zijn opgenomen liggen mensen die een zware behandeling krijgen, of er liggen mensen waar het slecht mee gaat en die doodgaan Peter’. Henk zei dit toen ik aangaf niet echt vrolijk te worden van een rondje langs de velden.

Kankerpatiënten gaan ook dood. Naast al het goede nieuws is er natuurlijk ook gewoon doffe ellende en verdriet. Er overlijden in Nederland 115 mensen per dag. Dat zijn er 800 per week en 41.000 per jaar. Daar word je niet vrolijk van, maar het motiveert wel. Met prachtige mensen hebben we besloten dat dit gaat veranderen en kanker chronisch wordt. Dat is een droom. En de kracht van Alpe d’HuZes/Inspire2Live ligt hem nu juist in het feit dat wij na het ontwaken meteen aan de slag gaan. Dromen werkelijkheid laten worden. Daar gaat het om.

Kankerpatiënten worden verpleegd op de afdelingen Interne, Oncologie of Hematologie. Daar heb ik ook gelegen. Langer en vaker dan ik wilde. Daar heb ik soms gelegen met de dood in de ogen. Met een dubbele longontsteking, met een zware infectie zonder afweer en een keer omdat mijn temperatuur hoog opliep als gevolg van de stamceltransplantatie. 41.6 is een vreemde gewaarwording. In deze situaties ga je intens om met verpleegkundigen. Die staan je bij, verschonen je, ruimen je rotzooi op, brengen infusen in en geven je massa’s medicijnen. Ze zitten ook vaak aan je bed en praten met je. Dat is soms hard lachen, maar dat is ook wel eens hard janken. Ik heb geweldige verpleegkundigen gehad. Zij hebben mij op de moeilijkste momenten geholpen. Met veel begrip en inzet. Ik ben deze prachtige en lieve mensen eeuwig dankbaar en dat verdienen ze ook. Een standbeeld op een mooie plek.

Afgelopen donderdag was ik in het AMC voor controle en heb ik enkele van deze mooie mensen bezocht. Gewoon omdat ik de behoefte voelde ze weer eens te zien en te spreken en te laten zien dat ik een geweldig leven leidt. Terwijl ik de afdeling opliep kwam Corry direct op me af en omhelsde me. ‘Kerel wat zie je er fantastisch uit. Wat goed om je weer te zien’. Corry is de beste infuusinbrenger van het Westelijk Halfrond en prikt zelfs in de broze vaten van mij nooit verkeerd. Maar belangrijker is natuurlijk haar warmte. Regina was er ook en straalde als altijd. Wat is ze een mooi mens en wat heeft ze me bijgestaan bij mijn transplantatie in het AMC. Wat heb ik wat met haar gedeeld. En dan Marjan. Marjan is de vrouw waar ik ongegeneerd bij heb zitten janken toen ik voor mijn transplantatie werd opgenomen en nog geen uur later hoorde dat mijn held Angelo Slootjes was overleden. Daar sta je dan, met een infuus in je lijf en de wanhoop nabij. Marjan heeft mij ongelooflijk goed opgevangen. Toen ik haar tegenkwam waren we beide weer ontroerd en het voelde goed.

Voor verpleegkundigen is het verplegen van kankerpatiënten natuurlijk werk. Maar hun patiënten gaan vaak dood en dan is het mooi en goed om te laten zien dat je het goed maakt. Dat voelt goed bij jezelf, maar dat voelt ook bij deze mensen goed. En ze verdienen het. Dag in, dag uit. Denk eens aan die mensen. Bezoek ze, omhels ze, geef ze een heerlijke knuffel en laat zien dat die klote ziekte er aan gaat geloven. ‘Mooi dat het goed gaat Peter.” ‘Dat heb ik aan jullie te danken Corry, Regina en Marjan. Ik hou van jullie.’

Peter Kapitein
Opgeven is Geen Optie!