Heerlijk, fietsen naar de zevende bocht (nummer 15) is heerlijk. Ik heb het zware stuk naar La Garde in mijn benen en rijd geen 12% meer omhoog, maar nog maar 8%. Dat voelt geweldig, maar je moet er niet bij nadenken. Een viaduct in Nederland is meestal 4% en nu ben ik blij met 8%. Dat geldt ook voor mijn behandeling. Ik zit in een periode van 2 tussenkuurtjes. Ik slik 2 maal 6 dagen, met een week tussenpauze, Dexamethason en voel me fantastisch! Als je dan bedenkt dat je met mijn dosering een paard omver krijgt, verbaas je je toch weer. Niettemin, het medicijn doet zijn werk en dinsdag de 27e krijg ik weer een tussenstand van de CT-scan. Een soort nulmeting voor het BEAM-autoloog-traject waar ik eerder over sprak.
Mijn conditie is sterk groeiende en ik sport dan ook weer op niveau. Zeker het fietsen gaat goed en zorgt er voor dat ik op 5 juni 1 keer de Alpe d’Huez beklim. Dat moet lukken en daar gaan we een mooi feestje van maken. Op de knieën kan die behandeling me af en toe krijgen, maar kort daarna werk ik snel naar mijn herstel en voel me met de dag sterker. Na iedere behandeling pak ik mijn revalidatie weer op en werk toe naar een acceptabel conditieniveau. Keer op keer, omdat ik weet dat het traject in juni en zeker dat van de laatste week van augustus, waar de definitieve nekslag aan mijn ziekte gaat worden toegebracht door een onverwante donortransplantatie, een goede conditie vereisen om er door heen te komen.
Ik heb mijn eigen revalidatie steeds ter hand genomen, omdat er in Nederland (en ook andere landen) geen revalidatie van kankerpatiënten is. Dat komt omdat het zo lastig is te bepalen hoe een kankerpatiënt dient te revalideren. Er zijn 100 verschillende soorten kanker, er zijn 1000 verschillende soorten medicijnen. Je kunt worden bestraald, met chemo, of immuun-therapie worden behandeld en je kan worden geopereerd en natuurlijk zijn er combinaties die worden toegepast. Dat allemaal op mensen met een wisselende conditie. Ga er maar aanstaan om daar een revalidatieprogramma voor op te stellen. Dat is onmogelijk en daarom heeft Alpe d’HuZes met een aantal topartsen en zorgverzekeraars (waaronder nu al CZ en Unive) besloten om het toch door te zetten. Omdat het nodig is mensen met kanker zo snel mogelijk weer een normaal leven te bieden. Primair vanuit de persoonlijke invalshoek om Goed, Gelukkig en Gezond te leven met kanker. Maar ook vanuit de economische noodzaak. Hoeveel geld kan er worden bespaard als je het aantal WAO-gevallen door kanker terugbrengt met 25%. En hoeveel als je de herstelperiode bekort van anderhalf naar een jaar (mijn overtuiging is het dat dit naar 50% terug kan, maar laten we het eerst maar op 25% stellen).
Herstellen en revalideren is hard nodig voor al die 70.000 kankerpatiënten die er jaarlijks bijkomen. Weet dat ruim 50% geneest, maar dat revalidatie ook voor de 50% die niet geneest zeer heilzaam is. Velen van deze patiënten leven steeds langer met kanker en dan is een goede kwaliteit van leven belangrijk. Die beleef je met je dierbaren en dat beleven moet mooi zijn. Ook daar knokken we voor en Alpe d’HuZes belooft niet alleen dat we deze kanjers een Goed, Gelukkig en Gezond leven met kanker bieden, wij garanderen het ze ook.
Ik geniet nog even, trek in de eerste week van juni naar Frankrijk, beloof jullie op 5 juni om 5 uur in de middag op de fiets te stappen en die berg te beklimmen. Beluister het op Radio2 in Knooppunt Kranenbarg en geniet mee. Nog mooier is het om gewoon te komen kijken. Het wordt geweldig!
Peter Kapitein
Opgeven is Geen Optie!