‘Gisteravond om 11 uur is Gerda overleden’. Vroeg in de ochtend van de 13e december en op weg naar Enschede, lees ik het bericht van haar lieve buddy André Willems en reageer direct. ‘Fuck. Die komt hard binnen’. 5 seconde later belt André en zitten we met intens verdriet aan de telefoon. Een betekenisvol gesprek over een lieve vrouw met teksten die iedereen wel kent, maar o zo nodig. Een mooi mens is veel te vroeg en veel te jong overleden.
‘Het is Gerda Schapers met een ’s’ Peter, hoe vaak moet ik het je nog zeggen? Ik ben trots op die ’s’.
Wat heeft ze me zo nu en dan vermanend toegesproken en wat had ze gelijk. Gerda was een mooie en trotse vrouw. Gerda stond er altijd voor haar leerlingen en voor de patiënten. Door dik en dun steunde ze die. De patiënt kwam eerst en daarna een hele tijd niets. Pas heel laat dacht ze ook nog een beetje aan zichzelf.
Gerda zal ook als sterke voorvechtster van andere dan gangbare behandelingen in onze herinnering blijven. Ze heeft het heft in eigen handen genomen en is op zoek gegaan naar mogelijkheden die soms niet voor de hand lagen. ‘Opereren zonder snijden’, ook wel interventie radiologie genoemd, heeft zij als patiënt niet alleen nodig gehad om te overleven, ze heeft het ook op de kaart gezet. Met tomeloze energie heeft ze met ‘haar’ team, deze therapie, soms tegen veel weerstand van het establishment in, er doorheen gekregen. Veel patiënten zijn haar daar dankbaar voor.
Het was ook haar buddy André die mij enkele maanden geleden vertelde dat het nu toch echt wel minder met Gerda ging. Daar schrok ik van want als je Gerda sprak ging het altijd goed. Een sprekende opmerking van haar was, op mijn vraag hoe het ging: ‘Ach wat complicaties Peter, maar dit overleven we ook wel weer.’ Veelal was dit zo, maar nu niet. De complicaties waren te heftig en haar kwaliteit van leven holde achteruit. Dan is het goed zo.
Gerda Schapers is dood, maar niet vergeten. Nooit vergeten. Die lach klinkt voor altijd in onze herinnering. Haar krachtige en prachtige stem dreunt door als we er even doorzitten in de strijd voor de kankerpatiënt. Dan denken we aan Gerda. Daar putten we energie en doorzettingsvermogen uit. Daarom geven we nooit op.
Gerda dankjewel voor wie je bent. We sluiten je in ons hart en gedachten. We houden van je.
